© Getty Images
Met veel aandacht hebben we de tekst gelezen die vorige week werd gepubliceerd over BDS (Boycot, Desinvesteringen en Sancties), een groepering die er onder andere voor pleit om Israëlische producten te boycotten en het land te sanctioneren. De ondertekenaars vinden het niet kunnen dat de Israëlische overheid BDS als antisemitisch omschrijft.
Laat het duidelijk zijn, kritiek op Israël automatisch gelijkstellen met antisemitisme is fout, en daartegen zullen wij ons blijven verzetten. Maar de stelling van de ondertekenaars om BDS als een legitieme manier van kritiek op het Israëlische beleid te beschouwen, is toch ook kort door de bocht.
De Duitse Bundestag keurde op 17 mei een resolutie goed waarin we lezen: 'Allesomvattende oproepen tot boycots leiden in hun radicale karakter tot de stigmatisering van Israëlische burgers en Joodse burgers als geheel. Dit is onaanvaardbaar en verdient de scherpste veroordeling. De argumenten en methodes van de BDS beweging zijn antisemitisch, en doen denken aan Duitslands nazi-verleden.' Ook de Franse president Macron en de Canadese premier Justin Trudeau veroordeelden BDS als 'een nieuwe vorm van antisemitisme'.
Handelscontacten hebben een bredere maatschappelijke werking omdat ze kennismaking en dialoog stimuleren. Een boycot van diezelfde handel zal dan ook een averechts effect hebben op de toenadering tussen twee partijen. Bovendien legt het duidelijk culpabiliseren van één groep vooral de dubbele standaard bloot van acties zoals BDS. Iedereen die het conflict opvolgt weet immers hoe complex de problematiek is en hoe deze het leven van de doorsnee inwoner van het gebied overstijgt.
Niet dat wij daar voor pleiten, maar als men er van uitgaat dat via financiële druk vrede kan worden vooruitgeholpen moet men rechtlijnig genoeg zijn om ook de geldstromen naar de Palestijnse autoriteit in vraag te stellen.
Wist u bijvoorbeeld dat de Palestijnse autoriteit premies uitbetaalt na terreuraanslagen en op die manier actief het plegen van aanslagen goedpraat en financiert. Hoe langer de gevangenisstraf, hoe harder de kassa rinkelt. Dit leidt tot het pervers gevolg waarbij aanslagen worden aangemoedigd. Nederland besliste om die reden de directe financiële hulp aan de Palestijnen stop te zetten vanaf volgend jaar en dit enkel nog via de VN te laten passeren.
De ondertekenaars van de open brief maken een terecht punt dat legitieme kritiek op het beleid van Israël gelijkstellen aan antisemitisme de strijd tegen echt antisemitisme verzwakt. Ze vergeten daarbij echter te vermelden dat eenzijdige acties zoals BDS ook antisemitisme genereren. Zeker vandaag, nu het antisemitisme duidelijk in de lift zit, is deze dubbele moraal een grote valstrik en zal het enkel leiden tot meer onbegrip. Zoals de Palestijnse Basma Ghalayini het verwoordde in een lezersbrief aan De Morgen: 'Voor een Palestijn is er niets bedroevender dan te zien hoe onze zaak misbruikt wordt voor antisemitisme.'
Er bestaan meningsverschillen over de verantwoordelijkheden van Palestijnen en Israëli's in deze uitzichtloze situatie. Maar het is in elk geval hypocriet en eenzijdig om de schuld daarvoor enkel bij Israël te leggen, daarmee gaan acties zoals BDS aan die waarheid voorbij. Een Tweestatenoplossing blijf het na te streven doel. Dat lukt nooit en nergens zonder dialoog, dat is in het Midden-Oosten niet anders.
