Michael Freilich (N-VA)
Mijn wetsvoorstel om de krantenconcessie aan bpost stop te zetten, dateert nu al van 3 jaar geleden. Het was een zware strijd op alle fronten. Ik werd beschimpt door de vakbonden, bekritiseerd door de regering en doodgezwegen door de media. Dat bpost sinds 2015 een slordige 1.500 miljoen euro (!!) aan staatssteun heeft ontvangen voor het bedelen van kranten en tijdschriften – bovenop de prijs die ze aan de uitgevers aanrekenden – werd door velen om de een of andere reden als ‘normaal’ beschouwd. Dat de lopende concessie op maat van bpost geschreven was, werd weggelachen. Bewijzen van voorkennis, waardoor de prijs kon worden opgedreven, werden afgedaan als quatsch. Pas toen ik bleef doorvragen, begon de bal echt te rollen. De kruik gaat zo lang te water tot ze barst. Een intern onderzoek werd onvermijdelijk. Toen het overheidsbedrijf probeerde deze audit te verdrinken, lekten interne documenten uit.
Door mijn parlementaire vragen was het bedrijf genoodzaakt verschillende toplui aan de kant te schuiven en een grondige audit uit te voeren. Daaruit bleek dat bpost ook voor de nieuwe concessie vals wou spelen. Via collusie werd een tripartite overeenkomst uitgetekend met een concurrent en de krantenuitgevers. Dit werd zelfs gevierd in een vijfsterrenrestaurant met uitzicht over de Schelde.
Beerput
En toen ging de beerput pas echt open. Op het kabinet van minister de Sutter bleken betaalde medewerkers (lees: lobbyisten) van bpost rond te lopen. Ook waren verschillende andere overheidscontracten vervalst of veel te duur aangerekend. De regering nam advocaten in de arm en stuurde ingebrekestellingen. De gunningsprocedure voor het nieuwe krantencontract, waarvoor bpost op dat moment reeds als beste uit de bus was gekomen, werd ingetrokken en opnieuw uitgeschreven. Vandaag wordt bekendgemaakt dat dit contract voor het eerst niet naar bpost gaat, maar naar spelers die dezelfde dienst voor een lagere prijs kunnen aanbieden. De vrije markt krijgt weer speelruimte. Dit is de eerste dominosteen die valt voor bpost, dat via uitgekiende contracten en allerhande voordelen de staat zo lang wist te pluimen en de concurrentie in de pakjesmarkt daarmee wist te vervalsen.
We zijn er echter nog lang niet. Er bestaan nog steeds te veel mechanismen waardoor het overheidsbedrijf de postmarkt in België blijft verzieken. Maar Rome werd niet op één dag gebouwd, en een machtig imperium zoals bpost, gesteund door lobbyisten en boekhouder-tovenaars van McKinsey, en nauw verstrengeld met de Franstalige PS, haal je niet zomaar neer. De oorlog is al een tijdje bezig en de eerste veldslag is gewonnen. Daarvoor klop ik mij op de borst. En voor alle duidelijkheid, dit is géén strijd tegen de hardwerkende postbode of logistiek medewerker die elke dag het beste van zichzelf geeft. Deze mannen en vrouwen hebben mijn volste respect en mogen nooit het slachtoffer worden van gesjoemel aan de top.
Waar bpost op rekent, is dat de volgende lichting kamerleden het dossier links laat liggen. Met de steun van de kiezer ben ik er vanaf juni ’24 hopelijk weer bij en zal ik niet rusten tot de laatste steen bij bpost is omgekeerd.
