Maar even belangrijk als mappen met duizenden documenten was ik ook in de mogelijkheid om met de mensen te spreken die het proces hebben gevolgd en opgesteld bij Defensie. Daarbij kon ik hen ook urenlang vragen stellen en legde ik hen een waslijst aan inconsistenties en verdachte zaken voor.
Mijn conclusie op vandaag luidt:
* Minister Goffin had veel miserie kunnen voorkomen door sneller open kaart te spelen, spijtig dat het zo lang geduurd heeft.
* Defensie erkende een aantal onnauwkeurigheden, maar kon mij ook de nodige achtergrond en duiding geven om deze te kaderen. Dat maakt dat die fouten er inderdaad zijn, maar zowel ik als mijn collega Kris Verduyckt (sp.a) zien geen flagrante onnauwkeurigheden of bewuste fouten.
* Dit alles onder voorbehoud natuurlijk dat de andere instanties die de zaak onderzoeken (Rekenhof, Parket en Raad van State) niet stoten op andere elementen.
Belgische textielfederatie
Dit alles neemt ook niet weg dat tijdens de gehele procedure (vanaf maart tot mei) op een weinig respectvolle manier werd omgegaan met onze eigen textielsector die wekenlang aan het lijntje werden gehouden.
Aangepaste norm
Wat nog wel steeds een mysterie blijft is de aanpassing van de NBN norm waar de wasverplichting van 60 graden werd aangepast naar een aanbeveling. Defensie beweert bij hoog en bij laag dat die norm niet op hun vraag is veranderd en dat het de FOD economie is die zich daarover heeft uitgesproken. Ik heb minister Muylle nu mijn vragen voorgelegd. Hopelijk duurt het deze keer geen 2 maanden vooraleer er duidelijkheid komt.
Geheimhouding
Ik wil ook nog vermelden dat ik gebonden ben aan de geheimhouding waardoor ik geen specifieke elementen uit het dossier kan delen. Weet wel dat de antwoorden die ik kreeg op mijn specifieke vragen vrij volledig en accuraat leken.
Openheid loont
De conclusie is dus dat de minister veel miserie had kunnen voorkomen door sneller open kaart te spelen én volledige toegang tot het dossier had moeten verlenen.
Het feit dat men op de vele vragen eerst geen afdoend antwoord kreeg, dat de eerste inzage in het dossier niet meer was dan een flinterdunne map met 10 pagina’s en de kritiek van de Belgische textielsector en de pers, dat alles samen maakte dat het onontbeerlijk was om snel duidelijkheid te geven.
Mijn controlefunctie vanuit het parlement heb ik in deze zaak maximaal uitgespeeld. Uiteraard kan ik enkel oordelen over wat ik te zien kreeg en kan ik zelf geen onderzoeksdaden uitvoeren zoals het parket of juridische analyses maken zoals een rechtbank. Ik blijf dus in afwachting van de voortgang in dit dossier door de verschillende instanties die er zich vandaag over buigen. Ik zal jullie, zoals steeds, verder op de hoogte houden als er nog verdere vooruitgang is in dit dossier.
