U heeft nog geen toestemming gegeven om noodzakelijke cookies te plaatsen. Accepteer de nodige cookies om deze content te zien.
Ter herinnering: het eerste evaluatiemoment van deze eindeloze lening staat gepland voor oktober 2031. Tegen die tijd moet de lening óf worden terugbetaald, óf wordt de rente herzien op basis van de dan geldende EUR 5-jaars swaprente, met daarbovenop een extra vergoeding van 2,413% voor de volgende vijf jaar.
De minister bevestigde namens het senior management van Proximus dat er tot 2031 geen rente-indekking nodig is, omdat de rente voor deze periode vastligt. Dat klopt op zichzelf. Maar vervolgens kwam de kern van het probleem naar voren: er is geen rente-indekking voorzien voor de periode ná 2031, wanneer de coupon moet worden herzien. Het management stelt simpelweg dat tegen die tijd een nieuwe (hybride) obligatie zal worden uitgegeven om de oude te vervangen. Volgens hen is dit "standaard marktpraktijk."
Kritische analyse
Deze stelling is misleidend. Het doorrollen van schulden is alleen haalbaar als de op dat moment geldende EUR 5-jaars swaprente aanzienlijk lager is dan de huidige coupon van 4,75%, vermeerderd met de extra 2,413%. In een efficiënte markt zal geen enkele obligatie-investeerder akkoord gaan met een lagere vergoeding onder zulke omstandigheden.
Het is precies om dit risico te beperken dat een rente-indekking voor de periode 2031-2036 op zijn minst passend zou zijn. Helaas kiest het management ervoor om te gokken op toekomstige marktomstandigheden.
Het doorrollen van schulden is een fenomeen dat de econoom Hyman Minsky beschreef in zijn meesterwerk “Stabilizing an Unstable Economy”. Volgens Minsky is dit kenmerkend voor de tweede fase in wat hij zijn financiële instabiliteitshypothese noemt:
• In deze fase kunnen bedrijven nog net hun rentebetalingen doen, maar ze zijn niet in staat om de hoofdsom af te lossen met hun operationele kasstromen.
• Ze worden afhankelijk van gunstige kredietvoorwaarden en de mogelijkheid om nieuwe leningen aan te gaan om bestaande schulden te herfinancieren.
• Dit introduceert aanzienlijke risico’s, omdat de financiële stabiliteit van het bedrijf sterk afhankelijk wordt van externe factoren, zoals toegang tot kredietmarkten en lage rentetarieven.
Het Minsky-moment
Wanneer een bedrijf in een volgende fase terechtkomt, het zogeheten Ponzi-financieringsstadium, kan het noch de rente noch de hoofdsom betalen vanuit zijn kasstromen. Het wordt volledig afhankelijk van het aangaan van nieuwe schulden om bestaande verplichtingen na te komen. Dit is vergelijkbaar met een Ponzi-schema, waarbij uitbetalingen aan eerdere investeerders worden gefinancierd met geld van nieuwe deelnemers.
Dit is de derde en meest kwetsbare fase van Minsky’s model, waarin het systeem onhoudbaar wordt. Uiteindelijk leidt dit tot het zogeheten Minsky-moment, een situatie waarin vertrouwen instort, krediet opdroogt en een financiële crisis onvermijdelijk wordt.
Conclusie
De strategie van Proximus om te vertrouwen op toekomstige herfinanciering zonder een concrete rente-indekking voor de periode na 2031, getuigt van financiële kortzichtigheid en risicovol beleid. Dit maakt het bedrijf kwetsbaar voor renteverhogingen of veranderingen in de kredietmarkt, wat het risico op een Minsky-moment aanzienlijk vergroot. Het is dringend noodzakelijk dat het management proactieve maatregelen neemt om dit scenario te vermijden, en hun lot niet in handen legt van zakenbankiers die reikhalzend uitkijken naar de rijke fees die verbonden zijn aan dergelijke herfinancieringsoperaties.
