Opinie
Allereerst: niemand die poneert dat religie boven onze wetten staat. Toen twee jaar geleden het verbod op onverdoofd slachten in voege kwam gingen Joodse slachterijen onherroepelijk dicht. De rechtsstaat werd gerespecteerd. Die rechtsstaat, dat is ook de scheiding der machten erkennen. Die rechtsstaat, dat is ook het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele vrijheden (EVRM) waar wij als samenleving én als partij zo trots op zijn en waarop de Europese advocaat-generaal, Gerard Hogan, zijn advies baseerde.
Vrije meningsuiting, recht op een eerlijk proces, recht op vrijheid van vereniging, vrijheid van meningsuiting… en andere fundamentele vrijheden. Al onze wetten dienen steeds getoetst te worden aan dat verdrag. En artikel 9 stelt: “Eenieder heeft recht op vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst […] zowel in het openbaar als in zijn particuliere leven, zijn godsdienst of overtuiging te belijden door de eredienst, door het onderwijzen ervan, door de praktische toepassing ervan en het onderhouden van de geboden en voorschriften.”
Aanklacht
In de federale commissie grondwet liet de N-VA enkele jaren geleden nog optekenen: “De wetgever zal de godsdienstvrijheid moeten respecteren bij het opstellen van nieuwe wetten. Het is in het huidige rechtssysteem mogelijk om ongrondwettigheden aan te klagen en het zal aan de benadeelde partij zijn om dit via geijkte wegen te doen.” Dat laatste is nu exact wat enkele burgers gedaan hebben: ze hebben via de geijkte wegen een in hun ogen ongrondwettige regel aangeklaagd. Elke burger heeft dat recht, waarom zou dat voor religieuze burgers niet gelden?
Ze beroepen zich daarbij op hun mensenrechten, inclusief de godsdienstvrijheid, voor mijn partij een belangrijk fundament van onze maatschappij. Bart De Wever benadrukte in een lezing in Antwerpen op 9 juni 2018 dat de vrijheid van religie één van de fundamentele waarden is die “niemand ooit in vraag zal stellen”. Bij de vorige verkiezingen werd in het N-VA kiesprogramma benadrukt dat “vrijheid op het vlak van levensbeschouwing” wordt gegarandeerd, evenals “het publieke beleven daarvan”. Mijn partij heeft godsdienstvrijheid altijd verdedigd en zal dit blijven doen.
“Godsdienstvrijheid in onze maatschappij is totaal!”, aldus een duidelijke Jan Jambon nog geen jaar geleden, in oktober 2019, tijdens een debat in Gent. Buiten de neutrale overheidssfeer bemoeit de politiek zich niet met levensbeschouwing. En maar goed ook !
Dierenleed
Tegelijk hebben we ook altijd dierenleed bestreden. Of het nu ging om wantoestanden in slachterijen of het bestrijden van dierenmishandeling, de N-VA is altijd de eerste om voor onze dieren in de bres te springen. En er zijn nog vormen van dierenleed die we als maatschappij kunnen aanpakken, dan denk ik aan het transport van dieren, stalbranden die jaarlijks 100.000 dierlijke slachtoffers maken, of de (onverdoofde) jacht op dieren als sport.
Compromis
De kracht van een democratie wordt in de eerste plaats afgemeten aan de manier waarop zij omgaat met haar minderheden. Op een respectvolle manier dus. Dat zijn we alle mensen verschuldigd die zich conformeren aan de wet, in de eerste plaats aan zij die hier al generaties wonen, aan zij die dat steeds op een vreedzame manier hebben gedaan, aan zij die hebben bijgedragen aan onze maatschappij.
De mensenrechten zijn daarbij een cruciale leidraad. Wanneer rechten botsen – en dat gebeurt al eens – moet een rechter een afweging maken, waarbij alle kanten gehoord worden. Eén groep bij voorbaat van dat proces uitsluiten kan niet.
Ik blijf ervan overtuigd dat oplossingen mogelijk zijn. In Nederland heeft men jarenlang hetzelfde debat gevoerd over slachten, om daar tenslotte tot een breed gedragen compromis te komen. De koosjere slacht gebeurt er door een professionele slager met naast hem een dierenarts die toeziet op een snelle en efficiënte uitvoering van de procedure. Alle partijen kunnen zich daarin vinden en het hoofdstuk is afgesloten zonder jarenlange onzekerheid en allerhande juridische procedures tot in Europa toe. Daar kunnen we nog iets van leren.
